Ο ΑΣΟ Πολυγύρου από την τρέχουσα χρονιά έχει στις τάξεις του, τον εξαιρετικό προπονητή Νίκο Ντίρλη, ο οποίος συμμετείχε σαν αρχηγός και προπονητής της Εθνικής Ομάδας της Δανίας στην πρόσφατη Σκακιστική Ολυμπιάδα που έγινε στο Αζερμπαϊτζάν (2-13/9).
Μοιράστηκε λοιπόν μαζί μας, τις εμπειρίες του από την κορυφαία στον κόσμο σκακιστική διοργάνωση:
"Η 42η Σκακιστική Ολυμπιάδα στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν ήταν για μένα μια συγκλονιστική εμπειρία. Βρέθηκα ανάμεσα, συζήτησα, έκανα πλάκα και ανέλυσα παρέα με μερικούς από τους μεγαλύτερους σκακιστές στην ιστορία του παιχνιδιού, με αυτούς που αντιπροσωπεύουν το σύγχρονο σκάκι.
Εκτός όμως από τους κορυφαίους, σε μια Ολυμπιάδα, υπάρχουν παίχτες από 180 χώρες. Ονόματα χωρών που δεν είχα ακούσει ποτέ ξανά, και ας ήμουν από τους καλούς μαθητές στο σχολείο και ας ήταν η Γεωγραφία το αγαπημένο μου μάθημα! Πού είναι οι Ολλανδικές Αντίλλες; Γιατί οι παίχτες του Κιργιστάν φοράνε αυτά τα περίεργα καπέλα; 2.000 σκακιστές από όλο τον κόσμο, συνθέτουν ένα πανέμορφο πολιτισμικό μωσαϊκό. Κάθε πηγαδάκι και μια ευκαιρία να συζητήσεις, να μάθεις, να ρωτήσεις, να απολαύσεις μια κουβέντα με ανθρώπους από μέρη που δεν ήξερες καν ότι υπάρχουν και η αφορμή; Μα φυσικά το σκάκι; Το αγαπημένο σου, το αγαπημένο τους…
Κατά την διάρκεια του αγώνα βλέπεις την αγωνία τους, τις αλλαγές στην έκφραση του προσώπου τους όταν περνούσε μια ενδιαφέρουσα βαριάντα για δέκατα του δευτερολέπτου στο προσκήνιο της σκέψης τους, όταν γυρνούσαν το κεφάλι τους για να δουν την θέση του συμπαίχτη τους και το πως μετά εξέταζαν το πρόσωπό του για να μπορέσουν να καταλάβουν τι σκέφτεται. Πάει για νίκη; Νιώθει μήπως άβολα; Ο αρχηγός γιατί είναι ανήσυχος; Μήπως στην σκακιέρα παρακάτω χάνουμε;
Μετά τον αγώνα πάμε όλοι για φαγητό. Εκεί είναι άλλη μια ευκαιρία για γνωριμίες, για πειράγματα, για να κάνεις πλάκα αλλά και για σοβαρές συζητήσεις. Πώς διδάσκεται το σκάκι πλέον στην Ισλανδία; Πώς θα λέγεται το καινούριο βιβλίο που γράφει ο φίλος μου ο Μαξ από την Αυστραλία;
Παρακολουθώντας μια Ολυμπιάδα από μέσα είναι τελείως διαφορετική εμπειρία από αυτή που έχεις καθισμένος μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή σου με τις μηχανές ανάλυσης να τρέχουν από κάτω. Ακόμα πιο έντονη είναι η εμπειρία όταν είσαι και εσύ μέλος ομάδας που συμμετέχει. Εγώ ήμουν μέλος μιας ισχυρής ομάδας με 5 GMs και περνούσα το βράδυ μου αναλύοντας βαριάντες, αναλογιζόμενος πιθανά σενάρια που θα προκύψουν και πως θα τα αντιμετωπίσω, ψάχνοντας να βρω αδυναμίες στους αντιπάλους μας, αλλά και αναζητώντας τα πιο κατάλληλα λόγια που κάθε παίχτης της ομάδας μου πρέπει ή θέλει να ακούσει από εμένα το επόμενο πρωί για να πάει με την καλύτερη δυνατή ψυχολογία στην παρτίδα του.
Για μένα, το ότι υπήρξα captain της Εθνικής Δανίας σε αυτή την Ολυμπιάδα, ήταν σίγουρα μια από τις πιο έντονες εμπειρίες στην ζωή μου. Με έκανε να εκτιμήσω και να αγαπήσω το παιχνίδι βαθύτερα και εντονότερα, αλλά κυρίως να δω, να ζήσω και να συμμετέχω σε μια από της πιο έντονες κοινωνικές του πτυχές. Γιατί το σκάκι είναι άθλημα, αλλά είναι και μια εξαιρετική ευκαιρία να κάνουμε παρέες και νέες γνωριμίες, νέες φιλίες και συνεργασίες. Άλλωστε το μότο της παγκόσμιας ομοσπονδίας είναι Gens una sumus , είμαστε μια οικογένεια!